SYSTEM NA KRAWĘDZI CHAOSU

unoszę się w próżni. zewsząd otoczony pustką, nicością.

plansza ukończona. tutaj naprawdę nic już nie zostało do zrobienia.

wszystkie sekrety odkryte, wszędzie byłem, wszystko widziałem.

chciałbym awansować na kolejny poziom, ale nie spełniam wymagań.

utknąłem na wydmach niedojrzałości emocjonalnej, niedorozwoju psychofizycznego.

„pocałuj ją, wykonaj ruch, na który ona czeka! już więcej nie może zrobić, to ty jesteś facetem!”

nie umiem, nie potrafię, nie wiem jak. nigdy tego nie robiłem, wtedy, kiedy wy macaliście się na dyskotekach, wymieniali enzymy trawienne w klubach, ja latałem na klatce schodowej mojego wielkopłytowego wieżowca.

teraz jestem za stary, żeby się uczyć. wstyd, obciach. to nie przystoi, nie wypada.

nie chcę.

wróciłem do używek.

przestałem śnić...