MY HOUSE 2

     Drzwi zatrzasnęły się za nimi. Światło błyskawicy przesączające się przez deski ukazało ich oczom
postać, na oko 2 metrowego wzrostu. Twarz skrywała biało-czarna maska, komponująca się z dresem
w tych samych barwach. „Witajcie dzieci” wyszeptał.
     Kolejna błyskawica rozświetliła izbę. Ściany i podłoga pokryte były zakrzepłą krwią.
Świeża skapywała z sufitu po rozwieszonych ludzkich szczątkach. Część z nich podłączona była
do mechanicznych urządzeń powodujących, że drżały i podrygiwały konwulsyjnie. Oczy przewracały się w stymulowanych elektrycznie, pozbawionych ciała, głowach. Po przeciwnej stronie pokoju stała wielka maszyna,
zdająca się być podłączona za pomocą kabli i łańcuchów do wszystkich ciał. Wyglądała jak relikt
okropnego koszmaru, który mógł zrodzić się tylko w umyśle kompletnego szaleńca.
„NIE MA MOWY!! WYNOSZĘ SIĘ STĄD!!” Mike zareagował pierwszy, łapiąc i szarpiąc za okrągłą gałkę
klamki. Drzwi były zamknięte na głucho i nie miały zamiaru ustąpić, jakby jakiś wielki bóg trzymał je w miejscu.

„NIGDZIE NIE PÓJDZIECIE!!” zaskrzeczał ochryple nieznajomy. „WITAJCIE W MOIM DOMU!”.