MOJE NA WIERZCHU

     Dobrze więc, będzie po twojemu.
To ja jestem ten dobry, kochający, szczery, prawdziwy.
Ludzie, którzy mnie otaczają są fałszywi, źli, zepsuci. To oni krzywdzą mnie, ja się tylko bronię.
     Wychodzi na to samo. Ja jestem zły, ludzie są źli.
Byle do stagnacji, byle do zobojętnienia. Chcę, żeby już nic mnie nie obchodziło.
I tak przez błogie 2 tygodnie. Następnie mania i akomodacja światopoglądu. Powrót do korzeni, adjustacja nowych doświadczeń.
     Co mnie nie zabije, to mnie wzmocni. Żeby mnie zabić potrzeba czegoś więcej, znacznie więcej.