MILION MIL

W magazynie wspomnień milion mil.

Pudełeczka, kartoteki pełne dni.

Chciałbym, by na koniec dali mi.

Przewinąć swoje życie jeszcze raz jak film.

Znów spotkalibyśmy się wśród chwil.

Co blakną, choć pielęgnuję je z całych sił.

Moje sny zawiesiły się tam, gdzie harmonogram dyktował lekcji plan.

Pozwól nie domykać za mną bram.

Byłem dzieckiem i chyba nie chciałem żadnych zmian.

Więc co noc do utopii zasypiam.

Z imadłem decyzji w chowanego gram.

Tylko tam wiedzie się każdy plan.

Tylko tam śpi rozdwojenia stan.

Tylko tam nic nie przeszkadza Nam.

Tylko tam z czasem ugodę mam.

Tu stoję sam.

Na chorym rozwidleniu moich jaźni.

Na rozgałęzieniu dróg.

Stoję sam.

W nieznośnej akupunkturze wyborów i spraw.

Stoję sam.

Każdy miewa rozwidlenia, oto moje. Rozdwojone paranoje.

Transplantacja systemów.

Każdy miewa rozwidlenia, oto moje.

Walczyć, czy wygodnie żyć.