JAWA

     Sen już dawno się skończył, ale długo jeszcze leżałam w łóżku gapiąc się w sufit. Gdybym mógł chętnie znów zapadłbym się w przyjemny, pełen cudownych wizji niebyt, ale ogranizm domaga się działania. Muszę wstać i wyjść z tej dusznej klatki, iść byle gdzie, byle dalej. Im bardziej staram się przypomnieć sobie tą twarz, tym bardziej jej obraz staje się niewyraźny. Irytuje mnie to, może znajomy widok budynku liceum pomoże mi wydobyć ten obraz z otchłani podświadomości? To dobry pomysł, od czegoś trzeba zacząć...

Po drodze może wstąpie do McDonalds'a.

TO CHYBA ZŁY OMEN - PO RAZ PIERWSZY SKOŃCZYŁA MI SIĘ AMUNICJA...